In de ban van Vantaa – Nawzad Sulaiman

Door Werner Kasten (inleiding)
Andere staatsdemocratische leefwereld
Nawzad Sulaiman, Krishna Autar, Albert Bos, Anja van Zantvoort en Werner Kasten gingen mee op studiereis naar Finland. Allen schrijven op deze site een kort stukje. Zo zal Albert Bos ingaan op een ‘unheimisch’ Hollands gevoel bij Finse Veiligheid, zo valt het Anja van Zantvoort op dat talent en ruimte garant staan voor stadsontwikkelingen en meldt Krishna Autar de slag om de ouderbetrokkenheid in het onderwijs.

In de verschillende stukjes proberen deze raadsleden – nu enige weken later – de opgedane sfeer en enkele leermomenten weer te geven.
Suomi, Finland kent zo’n 435 kleinere gemeenten, waarvan in de zuidelijkste agglomeratie van Helsinki (560.000) stad Vantaa met haar ca. 190.000 inwoners één van de grootste steden van het land is. Er wonen nog geen 800 stedelingen op een vierkante kilometer. Deze Europese jonge groeistad (ENTP – European New Town Platform) groeit nog jaarlijks met zo’n 2.000 inwoners. Een halve eeuw terug - met de komst van de Olympische Spelen naar Helsinki toe - kwamen deze stad en vliegveld Vantaa in ontwikkeling. De Finnen werken momenteel aan de bestuurlijke inrichting van een 20-tal districten met stadscentra waarbinnen alle sociaaleconomische functies gewaarborgd zijn, waaronder winkels, ziekenhuizen en scholen. De voor Nederlandse begrippen onmetelijke uitgestrektheid van het land vraagt ook om dergelijke ordening.
Het gemiddeld bruto jaarinkomen bedraagt € 23.000,-, de gemiddelde jaartemperatuur is 5 graden Celsius; er valt bijna een meter regen per jaar en 40% van de vijf miljoen Finnen is alleenstaand. Het land kent een geschiedenis van overheersing en heeft sedert haar onafhankelijkheid in 1917 in Nederlandse optiek niet altijd de meest frisse keuzes gemaakt. De Finnen zijn berentrots op hun ‘volkshelden’ Nokia, Raikonen, Litmanen, songfestivalwinnaars en enkele anderen. De ietwat verlegen, maar zeer vriendelijke en humoristische Finnen verbazen de Zoetermeerse PvdA’ers volledig, waar het ‘hun’ gedrag buiten werk- en schooltijd betreft. Dat bij die levensstijl ook het hoogste percentage zelfdoding in Europa hoort, verbaasde - reeds na enkele uren werkbezoek - niemand meer. Pracht land, 1.000 meren, miljoenen kansen, schoonheid, maar dus ook wat droevigheid.
Finnen gaan uit van eigen kracht, zeuren weinig, klagen niet of nauwelijks, want dat doe je nu eenmaal niet. Over dat gevoel, waar dagelijks warm eten op school of werk en een sauna in of nabij huis in wetgeving verankerd zitten, volgen onderstaand vier korte werkbezoekindrukken: Nawzad Sulaiman trapt af.
...........................................................................................

In de ban van Vantaa – Nawzad Sulaiman
Trots en integratie

Integratie in Vantaa is geen issue. Er wonen weliswaar zeven Somaliërs, die zich weinig aantrekken van de Vantaa way of life style, maar noch rechtse noch linkse partijen maken daar een probleem van. Mensen maken zich meer zorgen over de vergrijzing en het probleem van alcoholisme onder de jongeren in de stad. Wat mij vooral in Vanda (Zweeds, tweede landstaal) opviel, waarbij wij als Zoetermeerders nog eens stil zouden kunnen staan, is het feit dat zij zo trots zijn op hun stad. In iedere zin die zij uitspreken komt het woord Vantaa minimaal drie keer voor. Zoetemeer is bezig met het ontwikkelen van de Stadsvisie 2030, een belangrijk punt in de discussie is de identiteit en het imago van de stad. Misschien moet de politiek eerst maar eens zelf de identiteit van de stad eigen maken en deze positief uitdragen naar de burgers van deze stad. In Vantaa loopt alles wat langzamer dan in Zoetermeer. Men is niet zo gehaast als in het Westen. Daar kunnen wij wat van leren. Een beetje rust en misschien soms wat meer een pas op de plaats maken, zouden veel plezier kunnen opleveren in het hectisch huiselijke en politieke leven.